بررسی عوامل مؤثر بر سرمایه گذاری مستقیم خارجی در ایران با تأکید بر نوسانات نرخ ارز

سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) یکی از بهترین روش­ های مطرح در زمینه­ ی تأمین مالی پروژه­ های سرمایه­ گذاری است.  به ­کارگیری این نوع سرمایه ­گذاری به جز تأمین مالی، اهداف دیگری چون ارتقاء فن آوری، توسعه­ ی مهارت و مدیریت برای ارتقاء کیفی نیروی کار داخلی، توسعه­ ی بازارهای صادراتی، افزایش استاندارد تولید داخلی، افزایش رشد اقتصاد و بهبود رفاه مردم، و نیز حرکت به سوی اقتصاد بازار را دنبال می ­کند.  هدف اصلی این تحقیق، بررسی رابطه بین نااطمینانی نرخ ارز واقعی و سرمایه­ گذاری مستقیم خارجی (FDI) در ایران طی دوره ­ی زمانی 86-1360 است.  در این ارتباط، ابتدا شاخص نا اطمینانی نرخ ارز ناشی از نوسان پذیری نرخ ارز واقعی را از طریق الگوی واریانس ناهمسانی شرطی اتورگرسیون تعمیم یافته (GARCH) محاسبه گردید و به ­عنوان متغیر جایگزین نا اطمینانی نرخ ارز واقعی در نظر گرفته شد.  آنگاه برای به دست آوردن رابطه بین نا اطمینانی نرخ ارز واقعی و FDI از روش خود بازگشتی با وقفه ­های توزیعی (ARDL) با معیار تعیین شوارتز- بیزین استفاده شده است.  بر اساس برخی از نتایج این مطالعه نوسانات نرخ ارز بر FDI بی ­تأثیر بوده است.  همچنین  FDI با تورم، نرخ ارز با وقفه و موجودی سرمایه با وقفه رابطه ­ی معکوس و با شاخص حکمرانی خوب و نیروی انسانی رابطه­ ی مستقیم داشته است. همچنین وجود رابطه ­ی تعادلی بلند مدت برای FDI تایید شده است. طبقه ­بندی JEL: C13، C22، C51، E31، F31، F39، G38، H11، H2، H54